aynada yağlı yüzümüze, kafamıza yapışan saçlarımıza, çökmüş bedenimize bakarız öylece belki saatlerce. sonra sen: bi dakkaa bi dur dur, biz neyin kafasını yaşıyoruz şuan? dersin.
hareketlerimiz yine yavaşlamış, ellerin titriyor derim ben.
arkadan piyano sesi gelir. kulağını kulağıma dayar; içimdeki sesi duyuyor musun? dersin. duyuyorum, senin içinde sandığımız ses aslında benim içimde de var.
o ses biraz yapışkan.
